Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ο παιδικος μου φιλος....

σημερα σε θυμηθηκα παλι,δεν ξερω γιατι,αλλα ηρθες στο μυαλο μου..
σε ειδα,αληθεια σου λεω,ησουν στο χωριο,και ηταν Ανασταση.
Φορουσαμε και οι δυο τα καλα μας ρουχα,και κρατουσαμε
τις λαμπαδες μας,ασπρες,χωρις στολιδια...
εγω 2 χρονια πιο μεγαλος,εσυ ο φιλος ,ο μοναδικος φιλος που
αντεχε τις παραξενιες μου...
Δεν ειχαμε πολλα πολλα με τα παιδια του χωριου,εσυ απο την πολη,εγω
λαζογερμανακι-θυμασαι τα μαιμουνακια που ζηταγες παντα να σου φερω;


και μετα οταν μεγαλωσαμε,θυμασαι τα ονειρα που καναμε;
και οι δυο την πατησαμε φιλε....αλλα εσυ το πληρωνεις πισω απο τα
σιδερα,και εγω στην μεσα φυλακη...
που ειναι η πιο μεγαλη.....


κουραγιο ρε Θοδωρε,ολα θα περασουν....

1 σχόλιο:

  1. Δε ξέρω τι έκανε ο Θόδωρος, αλλά εσύ έχεις επιλογές.
    Πονάνε, αλλά υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή