Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ολα σε θυμιζουν;;;;;;

Με αφορμη τον θανατο του ρασουλη,ηρθε στο μυαλο μου ξανα το φευγιο της Νοταρα.
θυμαμαι πως ειχα συγκλονιστει απο τον θανατο της,οχι απο το γεγονος του θανατου,
αλλα απο τον τροπο ...δεν την αναζητησε κανεις και βρεθηκε μετα απο μερες στο σπιτι
που εμενε καπου στην κουμουνδουρου.ημουν πιτσιρικος και δεν μπορουσα να χωνεψω
πως ενας ανθρωπος,ενας ηθοποιος που ζει μεσα στα φωτα,μπροστα,οταν μενει μονος του
επιλεγει το σκοταδι.Το ιδιο νιωθω και τωρα για τον ρασουλη,και δυστυχως ειμαι μεγαλος...




αναβω λοιπον ενα κοκκινο σαντε   στην μνημη τους,και ακουω ενα τραγουδι  που παντα θα με αφορα

5 σχόλια:

  1. τελικά τι αξίζει σ'αυτή τη ζωή;
    προτιμώ να πέσουν οι κουρτίνες και να μην είμαι όμως μόνος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημενη η Νοταρα!
    Και το τραγουδι, αν και δεν ακουω πολλα Ελληνικα, ενα απο τα παλια αγαπημενα!
    Ναι, πολυ συγκλονιστικο, το οτι ακομα και ατομα που ειναι πασιγνωστα και ισως γνωριζαν πολυ περισσοτερο κοσμο απ οτι αλλοι, κι ομως τους βρισκουν νεκρους μετα απο μερες... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. einai o monadikos mou fovos...den fovame ton thanato,thn monaxia fovame

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Maxime, poly eustoxos o parallhlismos sou..

    Filosofiko kai xilioeipwmeno men alla o anthrwpos erxetai kai feugei monos..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. α είδες που μεγαλώνοντας δεν χάλασες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή